door Monolie » za 13 jun 2015, 21:38
Dag Anita
Hartelijk dank voor uw antwoord. Het is een beetje wat ik verwacht had. Ik probeer de focus inderdaad te verleggen en hou me goed bezig met kleinkinderen, sport, huis, tuin, bijeenkomsten in 2 verenigingen en toch... Eenmaal weer alleen gaat de molen weer draaien, we kunnen zeggen dat dit nu al een jaar of 5 aan de gang is. Let wel er is beterschap, vroeger stond ik ermee op en ging ermee slapen, als ik al kon inslapen. Ik weet niet hoe lang ik het nog volhoud, soms wil ik dat het stopt, op gelijk welke manier. Via datingsites probeer ik de interesse in een relatie weer wat aan te zwengelen, maar eigenlijk lukt dit niet zo goed. Het lijkt me allemaal zo leeg en zinloos. Ik denk dat ik voor de liefde verloren ben en altijd alleen zal blijven. De zwaarmoedige gedachten krijgen de bovenhand telkens ik hem gezien heb in een of ander familieverband. Er is geen weg terug, er is te veel gezegd en gedaan, van beide kanten, dat nooit meer teruggenomen kan worden. De verschillen tussen ons beide zullen er steeds zijn, en we hebben beiden de kracht niet meer om die te overbruggen. Het opschrijven brengt wat verlichting, dus als u het niet erg vind, doe ik dat af en toe. Het geeft me weer wat moed om verder te gaan.