Ik heb 1 1/2 geleden de scheiding aangevraagd na een huwelijk van 38 jaar. De aanleiding is ontrouw maar de oorzaak ligt allicht ergens anders. Alhoewel ik probeer alleen door te gaan, blijft het gebeuren me parten spelen. Het is heel moeilijk om alles te vergeven en te vergeten. Daardoor blijf ik mijn ex verwijten maken en is een occasioneel samenzijn (opvang kleinkinderen) voor mij een echte beproeving. Het is voor mij onmogelijk om te aanvaarden dat mijn ex simpelweg overging tot de orde van de dag, onmiddellijk begon te daten en nu een nieuwe vriendin heeft waarmee hij het bed deelt. Het houdt me alle dagen bezig, maakt me bitter, ook al zou voor geen geld ter wereld opnieuw met hem willen leven. Hoe kan ik met het gebeurde op een normale manier omgaan.

Beste Monolie,

Jullie hebben 38 jaar, waarschijnlijk nog een aantal jaren langer, samen jullie leven gedeeld en veel meegemaakt. Zelfs wanneer je gevoelens nu anders zijn en niet meer samen een relatie wilt, is het natuurlijk een hele omslag dat jullie omgang zo is veranderd en hij een nieuw persoon in zijn leven heeft.
Jullie zijn beide anders met de breuk omgegaan en zijn manier botst tegen jouw principes. Hoewel het makkelijk gezegd dan gedaan is, is het belangrijk dat je probeert die gevoelens op zij te zetten. Dit voor jezelf, zodat je je rust kunt vinden en ook voor jullie kinderen en kleinkinderen, zodat zij niet in conflict komen en het gevoel krijgen tussen jullie in te staan. Je kunt proberen dit een plekje te geven door bijvoorbeeld voor jezelf opschrijven en daarmee ook je gevoelens van je af proberen te schrijven. Je kunt ook het gesprek ingaan met een psycholoog of therapeut. Die kan je begeleiden om alles wat er is gebeurd en wat er nu speelt een plekje te geven en handvatten bieden.
Verder lijkt het mij goed om proberen je aandacht op andere zaken te richten; bijvoorbeeld leuke dingen doen met vriendinnen of je (klein)kinderen. Houdt jezelf bezig zodat je focus ergens anders op ligt.

Sterkte en succes!

Met vriendelijke groet,

Anita

Dag Anita
Hartelijk dank voor uw antwoord. Het is een beetje wat ik verwacht had. Ik probeer de focus inderdaad te verleggen en hou me goed bezig met kleinkinderen, sport, huis, tuin, bijeenkomsten in 2 verenigingen en toch... Eenmaal weer alleen gaat de molen weer draaien, we kunnen zeggen dat dit nu al een jaar of 5 aan de gang is. Let wel er is beterschap, vroeger stond ik ermee op en ging ermee slapen, als ik al kon inslapen. Ik weet niet hoe lang ik het nog volhoud, soms wil ik dat het stopt, op gelijk welke manier. Via datingsites probeer ik de interesse in een relatie weer wat aan te zwengelen, maar eigenlijk lukt dit niet zo goed. Het lijkt me allemaal zo leeg en zinloos. Ik denk dat ik voor de liefde verloren ben en altijd alleen zal blijven. De zwaarmoedige gedachten krijgen de bovenhand telkens ik hem gezien heb in een of ander familieverband. Er is geen weg terug, er is te veel gezegd en gedaan, van beide kanten, dat nooit meer teruggenomen kan worden. De verschillen tussen ons beide zullen er steeds zijn, en we hebben beiden de kracht niet meer om die te overbruggen. Het opschrijven brengt wat verlichting, dus als u het niet erg vind, doe ik dat af en toe. Het geeft me weer wat moed om verder te gaan.

Beste Monolie,

Goed dat je hier al mee bezig bent! Ik denk dat als je dit zelf ook ziet al een mogelijkheid, het het beste is om te kijken of je bij een psycholoog of therapeut een helpende hand kunt ontvangen. Dit zeg ik omdat je aangeeft last te hebben van zwaarmoedige gedachtes en zelf al veel stappen hebt genomen. Een psycholoog kan je helpen om die laatste stappen te nemen en hij/zij kan je ook handvatten bieden om om te gaan met die zware gedachtes
Hoewel deze relatie over is, hoeft dat niet te betekenen dat je nooit meer een relatie kunt/zult krijgen. Echter is het belangrijkste dat jij gelukkig bent en van die zware gedachtes af komt, met of zonder relatie.

Sterkte en succes!

Met vriendelijke groet,

Anita

Dank u wel. Van zodra psychologische hulp terugbetaald wordt, zoek ik contact met psycholoog. Voorlopig een te dure zaak.

Beste groeten,
Monolie